Er was een tijd dat vakantie met kinderen betekende: emmertjes, schepjes, een handdoek vol zand en een kind dat “mama kijk dan!!!” riep om de drie minuten.
Fast forward naar nu: je zit op de camping in Zuid-Frankrijk, het is 33 graden, je hebt net voor 47 euro aan croissantjes en cola gehaald en je puber komt de tent uit gesjokt met een zonnebril op z’n hoofd en een air van diepe levensvermoeidheid.
“Wat gaan we doen vandaag?” vraag je enthousiast.
Hij zucht. Je ziet ‘m denken: Zíj gaan weer een wandeling voorstellen hè. Of een markt. Of nog erger: quality time.
De pubervakantie: het tegenovergestelde van familietijd
Laten we eerlijk zijn: pubers gaan op vakantie omdat ze moeten. Niet omdat ze “lekker even willen ontspannen in een andere omgeving”. De enige omgeving waarin zij willen ontspannen is hun bed. Met wifi. En oplader binnen handbereik.
Vakantie met een puber betekent:
- Dat je om 13.00 uur nog fluistert: “Zullen we hem wakker maken?”
- Dat hij op excursie wil… naar het zwembad. Alleen.
- Dat je op een bergtop, met uitzicht op het paradijs, een chagrijnig gezicht ziet met de woorden: “Waarom moet ík altijd mee?”
- En dat je na drie dagen hoort: “Hoe lang zijn we hier nog eigenlijk? Ik mis m’n eigen wc.”
“Is hier serieus geen wifi?”
Dat is hun grootste angst. Geen wifi. Niet “doodgaan van de hitte” of “in een tent slapen met zand in m’n onderbroek”. Nee. Het ontbreken van wifi is het begin van hun persoonlijke rampenfilm.
Je hebt een eeuwenoude waterval beklommen, je staat bezweet en euforisch bovenaan, je wil een familiefoto maken… en dan:
“Ik heb hier geen bereik. Wat ís dit voor plek?”
Quality time, maar dan… zonder jullie
We willen het zo graag: die vakantiebonding. Kaartspelletjes, sterren kijken, gesprekken over het leven. Maar je puber denkt vooral:
- Hoe voorkom ik dat ik met mijn ouders gezien word bij het zwembad?
- Hoe zeg ik subtiel dat ik gewoon even NIET met jullie wil eten?
- Hoe zorg ik dat ze stoppen met voorstellen doen als “gezellig samen een hike”?
Spoiler: subtiel zijn ze niet. Het komt er gewoon uit als:
“Mag ik óók gewoon even níét bij jullie zijn?”
Alsof je ze persoonlijk aan hun kampeerstoel geketend hebt met een spruitjeslucht en André Rieu op de achtergrond.
En toch…
En toch zie je het ineens.
’s Avonds.
Aan dat kampvuurtje.
Als je puber naast je zit, op z’n telefoon, maar ook een beetje naar de sterren kijkt.
Als hij onverwacht zegt: “Die pizza daar was echt lekker trouwens.”
Of als hij een TikTok maakt met zijn zusje, die hem dan weer 5 seconden later haat.
Of als hij je mopperend om een trui vraagt… omdat hij tóch met jullie mee de avondmarkt op wil.
Dat is pubervakantie.
Het is mopperen, loslaten, zuchten, lachen en… stilletjes genieten van dat ene moment dat ze tóch even bij je willen zijn.
