Als moeder is er niets dat me meer raakt dan mijn kind. Vanaf het eerste glimlachje tot de eerste stapjes, elk moment is een mijlpaal waar ik trots op ben. Maar soms worden deze mooie momenten overschaduwd door teleurstellingen. En onlangs werd ik geconfronteerd met een van die moeilijke momenten, het middelbare schooladvies van mijn kind.
Niet VWO maar VMBO
Al jaren keek ik uit naar dit moment. In mijn hoofd had ik een beeld gevormd van mijn kind, florerend op het VWO, dezelfde weg bewandelend die ik ooit had genomen. Ik zag het al voor me, de trots, het succes, de toekomst vol mogelijkheden. Dus toen het advies kwam, en het was niet VWO maar VMBO, voelde het alsof de grond onder mijn voeten wegzakte.
In eerste instantie was mijn reactie er één van ongeloof. Hoe kon dit? Mijn kind, dat thuis altijd zo slim en begaafd leek, hoe kon het dat de school hem niet zag zoals ik hem zag? Maar toen kwam de realisatie, misschien zwaarder dan het advies zelf: mijn verwachtingen waren niet per se de werkelijkheid van mijn kind.
Het is makkelijk om te verdwalen in de wereld van ‘wat als’ en ‘had moeten zijn’. Maar het leven, zo leerde ik, gaat niet altijd volgens het boekje. Mijn kind, uniek in elk opzicht, heeft zijn eigen pad te bewandelen. Het VMBO-advies, in plaats van een beperking, is misschien juist een kans voor hem om te schitteren op zijn eigen manier.
Loslaten van je eigen dromen
Het heeft me tijd gekost om tot deze realisatie te komen. Als ouder wil je het beste voor je kind, maar soms betekent dit ook loslaten van je eigen dromen en verwachtingen. Misschien is mijn kind niet de academische hoogvlieger die ik voor ogen had, maar dat betekent niet dat hij niet succesvol of gelukkig zal zijn.
Het is aan mij om mijn kind te ondersteunen en aan te moedigen op zijn eigen weg. Om hem te laten zien dat succes vele vormen kent, en dat geluk niet gemeten wordt aan de hand van academische prestaties. Ik ben er om hem te herinneren dat hij gewaardeerd wordt, ongeacht het pad dat hij gaat.
Dus ja, hier sta ik dan met een spiegel in mijn hand. Het middelbare school advies was een wake-up call, een lesje nederigheid en acceptatie. Het gaat om onvoorwaardelijke steun en dat het werkelijke succes van mijn kind zal liggen in zijn geluk en welzijn. Niet het niveau op zijn diploma.
